De reis en aankomst in Honduras
Blijf op de hoogte en volg Sanne
29 September 2014 | Honduras, El Progreso
De reis van Amsterdam naar Philadelphia:
Op vrijdag 26 september rond 6 uur ging de wekker. Het was tijd om mijn spullen te pakken en richting Schiphol te gaan. Na een laatste check stapte ik in de auto met Jasper en reed Sjakie met mijn ouders mee naar Schiphol in een andere auto. We kwamen aan op Schiphol rond 07:30 en vlak hierna kwam Manon aan. Na dit moment begonnen we met het inchecken van onze koffers. Dit ging niet helemaal zonder slag of stoot omdat we volgens de werknemer aan de balie Honduras niet in zouden mogen zonder visum, wij gaven aan ongeveer op de helft of na 2 maanden te willen reizen zodat de 90 dagen opnieuw in zouden gaan. Na een tijdje mochten we toch door. Samen met Jasper, Sjakie en mijn ouders toen lekker een bak koffie gedronken. Het afscheid was wel lastig voor mij, maar toch ging het naar mijn idee beter dan verwacht. Nadat we liefdevol uitgezwaaid waren gingen we achter de gate, door de nieuwe regels van Amerika (het uit de tas halen van alle elektronische apparaten duurde het wel even maar we mochten gelukkig voor. Rond 11:00 vertrok ons eerste vliegtuig naar Philadelphia. De reis was lang en zoals altijd niet heel boeiend om uit het raam te kijken... alleen maar water! Gelukkig hadden Manon en ik genoeg om te kletsen en waren er wat films die we konden kijken.
Philadelphia:
Na 8 uur en ongeveer 30 minuten kwamen we aan. Op het vliegveld aangekomen begonnen we wel moet te worden het was ongeveer 00:30 in Nederland maar 18:30 in Philadelphia. We besloten wat te eten, dit viel niet goed vanwege het rare tijdsgevoel hierna hebben we gewacht tot 19:30 Amerikaanse tijd en zijn toen naar de boarding gegaan. We vertrokken om 20:15 (02:15 NL tijd). Je kunt je voorstellen hoe moe we waren. Deze vlucht heb ik niet meegemaakt want ik viel in slaap.
Miami:
Om 23:00 Amerikaanse tijd kwamen we aan in Miami, dat was 05:00 NL tijd. We waren er moe en besloten een plek te vinden om te slapen. Dit werd voor mij de grond en voor Manon een stoel. We sliepen tot ongeveer 04:00 Amerikaanse tijd en 11:000 NL tijd. Het bleef maar donker voor mijn gevoel. Tot ongeveer 06:30 Amerikaanse tijd wakker gebleven en toen rondgelopen en eten gezocht. Rond 11:30 zou ons vliegtuig vertrekken naar San Pedro Sula, Honduras. We waren het vliegen ondertussen wel een beetje zat en we waren erg in de war van het tijdsverschil.
San Pedro Sula/ El progreso, Honduras:
Na de vliegreis kwamen we 11:30 Hondurese tijd aan, een tijdsverschil van 8 uur met Nederland. Het was warm en er was een lange rij met mensen. In de rij raakte we in gesprek met een Hondurese vrouw, erg vriendelijk. Ze vertelde dat we haar mensen erg aardig zouden vinden en zouden genieten van het land. We hadden genoeg tijd om te praten want het duurde allemaal wel even voordat we erdoor waren, daarna onze koffers opgehaald. Bas stond al op ons te wachten, hij bracht ons met de auto naar El Progreso het stadje waar we de aankomende maanden gaan wonen. Onderweg zag je een chaos van mensen, er was toevallig carnaval dus je kon moeilijk ergens komen. Op pick up trucks zaten mensen en kinderen en het verkeer ging ontzettend snel. Tussen deze mensen massa zag je af en toe een fastfood keten als Burger king en Wendy's heel apart. We kwamen aan bij een prachtig huis met in plaats van een hond een papegaai genaamd Belle en een mooi zwembad. Het contrast met het leven buiten de muren was gigantisch. We gingen ook boodschappen doen, dit was een vrij moderne supermarkt met vele keuzes. Na de trip naar de supermarkt gingen we wat lunchen en hebben we de rest van de dag rustig aan gedaan. Zondag zijn we (Manon en ik) met Evelien (een Nederlandse vrijwilligster en Nicolas een Australiër die ook vrijwilligerswerk doet) naar de mall gegaan. Een grote soort Amerikaanse shoppingmall, erg westers. Hier hebben we een telefoon gekocht voor in Honduras en gegeten en koffie gedronken. Na afloopt hebben we nog wat boodschappen gedaan en zijn we hierna teruggegaan. Eenmaal thuis heb ik even aan mijn scriptie gezeten en hierna hebben we lekker gerelaxt in de tuin. Nicolas speelde op de ukelele en de sfeer was lekker ontspannen. Na het chillen aten we wat samen en rond 22:00 Hondurese tijd dus rond 06:00 NL tijd gingen we slapen.
Vandaag gaan we voor het eerst naar het project toe. Ik heb er ontzettend veel zin in. In de ochtend gaan we naar het project pro nino, het project met de straatkinderen en s' middags naar de groep meiden toe om het toneelstuk van Evelien te aanschouwen! Het zal een hele ervaring worden vanwege de taal, de hoeveelheid kinderen en hun verleden. Ik laat het allemaal maar op me afkomen en ben benieuwd naar mijn ervaringen dit zal ik binnenkort beschrijven.
Tot de volgende blog!
X Sanne.
Op vrijdag 26 september rond 6 uur ging de wekker. Het was tijd om mijn spullen te pakken en richting Schiphol te gaan. Na een laatste check stapte ik in de auto met Jasper en reed Sjakie met mijn ouders mee naar Schiphol in een andere auto. We kwamen aan op Schiphol rond 07:30 en vlak hierna kwam Manon aan. Na dit moment begonnen we met het inchecken van onze koffers. Dit ging niet helemaal zonder slag of stoot omdat we volgens de werknemer aan de balie Honduras niet in zouden mogen zonder visum, wij gaven aan ongeveer op de helft of na 2 maanden te willen reizen zodat de 90 dagen opnieuw in zouden gaan. Na een tijdje mochten we toch door. Samen met Jasper, Sjakie en mijn ouders toen lekker een bak koffie gedronken. Het afscheid was wel lastig voor mij, maar toch ging het naar mijn idee beter dan verwacht. Nadat we liefdevol uitgezwaaid waren gingen we achter de gate, door de nieuwe regels van Amerika (het uit de tas halen van alle elektronische apparaten duurde het wel even maar we mochten gelukkig voor. Rond 11:00 vertrok ons eerste vliegtuig naar Philadelphia. De reis was lang en zoals altijd niet heel boeiend om uit het raam te kijken... alleen maar water! Gelukkig hadden Manon en ik genoeg om te kletsen en waren er wat films die we konden kijken.
Philadelphia:
Na 8 uur en ongeveer 30 minuten kwamen we aan. Op het vliegveld aangekomen begonnen we wel moet te worden het was ongeveer 00:30 in Nederland maar 18:30 in Philadelphia. We besloten wat te eten, dit viel niet goed vanwege het rare tijdsgevoel hierna hebben we gewacht tot 19:30 Amerikaanse tijd en zijn toen naar de boarding gegaan. We vertrokken om 20:15 (02:15 NL tijd). Je kunt je voorstellen hoe moe we waren. Deze vlucht heb ik niet meegemaakt want ik viel in slaap.
Miami:
Om 23:00 Amerikaanse tijd kwamen we aan in Miami, dat was 05:00 NL tijd. We waren er moe en besloten een plek te vinden om te slapen. Dit werd voor mij de grond en voor Manon een stoel. We sliepen tot ongeveer 04:00 Amerikaanse tijd en 11:000 NL tijd. Het bleef maar donker voor mijn gevoel. Tot ongeveer 06:30 Amerikaanse tijd wakker gebleven en toen rondgelopen en eten gezocht. Rond 11:30 zou ons vliegtuig vertrekken naar San Pedro Sula, Honduras. We waren het vliegen ondertussen wel een beetje zat en we waren erg in de war van het tijdsverschil.
San Pedro Sula/ El progreso, Honduras:
Na de vliegreis kwamen we 11:30 Hondurese tijd aan, een tijdsverschil van 8 uur met Nederland. Het was warm en er was een lange rij met mensen. In de rij raakte we in gesprek met een Hondurese vrouw, erg vriendelijk. Ze vertelde dat we haar mensen erg aardig zouden vinden en zouden genieten van het land. We hadden genoeg tijd om te praten want het duurde allemaal wel even voordat we erdoor waren, daarna onze koffers opgehaald. Bas stond al op ons te wachten, hij bracht ons met de auto naar El Progreso het stadje waar we de aankomende maanden gaan wonen. Onderweg zag je een chaos van mensen, er was toevallig carnaval dus je kon moeilijk ergens komen. Op pick up trucks zaten mensen en kinderen en het verkeer ging ontzettend snel. Tussen deze mensen massa zag je af en toe een fastfood keten als Burger king en Wendy's heel apart. We kwamen aan bij een prachtig huis met in plaats van een hond een papegaai genaamd Belle en een mooi zwembad. Het contrast met het leven buiten de muren was gigantisch. We gingen ook boodschappen doen, dit was een vrij moderne supermarkt met vele keuzes. Na de trip naar de supermarkt gingen we wat lunchen en hebben we de rest van de dag rustig aan gedaan. Zondag zijn we (Manon en ik) met Evelien (een Nederlandse vrijwilligster en Nicolas een Australiër die ook vrijwilligerswerk doet) naar de mall gegaan. Een grote soort Amerikaanse shoppingmall, erg westers. Hier hebben we een telefoon gekocht voor in Honduras en gegeten en koffie gedronken. Na afloopt hebben we nog wat boodschappen gedaan en zijn we hierna teruggegaan. Eenmaal thuis heb ik even aan mijn scriptie gezeten en hierna hebben we lekker gerelaxt in de tuin. Nicolas speelde op de ukelele en de sfeer was lekker ontspannen. Na het chillen aten we wat samen en rond 22:00 Hondurese tijd dus rond 06:00 NL tijd gingen we slapen.
Vandaag gaan we voor het eerst naar het project toe. Ik heb er ontzettend veel zin in. In de ochtend gaan we naar het project pro nino, het project met de straatkinderen en s' middags naar de groep meiden toe om het toneelstuk van Evelien te aanschouwen! Het zal een hele ervaring worden vanwege de taal, de hoeveelheid kinderen en hun verleden. Ik laat het allemaal maar op me afkomen en ben benieuwd naar mijn ervaringen dit zal ik binnenkort beschrijven.
Tot de volgende blog!
X Sanne.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
