De eerste week en Roatan

De eerste dagen van het project waren erg indrukwekkend, veel nieuwe gezichten een een ontzettende mooie ervaring. Het project van de jonge jongens bezochten we eerst. Hier een korte beschrijving van dit project, de eerste drie fasen gaan op voor dit desbetreffende project. De laatste fase is van het project van de oudere jongens.
Bron: http://www.homelesschild.org/nl/programmas/opvang-straatjongens
-----------------------------------------------------------------------------------------
Opvang straatjongens
Sinds 2002 worden in dit programma straatjongens opgevangen. In eerste instantie slechts vijftien, maar dankzij groei wonen er in 2012 negentig kinderen en jongeren. Ongeveer honderd kinderen zijn inmiddels succesvol teruggekeerd in de maatschappij, ofwel wonend bij familie, ofwel zelfstandig als volwassene.

De opvang van de kinderen is in verschillende fasen opgedeeld.

Het eerste contact met de kinderen komt op verschillende wijzen tot stand. Sommige kinderen worden door de rechter geplaatst, anderen bouwen op straat een band op met een straatwerker of vrijwilliger en weer anderen kloppen gewoon aan de poort, op zoek naar een boterham, een bed en de nodige verzorging en geborgenheid. Homeless Child hecht er groot belang aan om kinderen op te vangen tot ze als zelfstandige volwassenen onafhankelijk in het leven kunnen staan.

Fase 1: Nueva Vida (Een Nieuw Leven)
In de eerste fase van het programma leren kinderen omgaan met regelmaat en structuur. Wij bieden bezigheidstherapie en veel groepsgesprekken. De kinderen verblijven hier 6 tot 12 maanden, afhankelijk van hun geschiedenis en het tempo waarin ze wennen aan een normaal kinderleven. De deuren in dit centrum zijn gesloten.

Fase 2: Los Vencedores (De Overwinnaars)
Hier wonen alle jongens van zes tot tien jaar oud, nadat ze het programma van Nueva Vida hebben afgerond. Ze gaan naar school (sommigen intern), maar er is veel ruimte voor spel en vertier.

Fase 3: Amor y Paz (Liefde en Vrede)
Alle jongens tussen elf en veertien jaar wonen in dit huis en ook zij gaan allemaal naar school (intern en extern). Er zijn dagelijks motivatiepraatjes en ze worden voorbereid op keuzes voor vakopleidingen en een toekomst. Er is nog steeds volop ruimte voor spel en vooral ook sport.

Fase 4: Los Grandes Heroes (De Grote Helden)
Hier wonen de jongens vanaf hun vijftiende tot ze het programma verlaten, rond hun achttiende. Iedereen gaat naar school maar het accent ligt op vakopleidingen, te weten metaalbewerking, houtbewerking en elektrotechniek. Hier worden ze voorbereid op een zelfstandige toekomst met een eigen baan en woning.

Met de jonge jongens hebben we de afgelopen week veel gesport ( voetbal ) en spelletjes gespeeld, maar ook puzzelen vinden ze ontzettend leuk. Het valt mij op dat ze erg netjes zijn voor vrijwilligers en vooral beleefd. Het praten is voor mij nog lastig maar de jongens nemen de tijd om het je zo goed mogelijk uit te leggen. Ook de nodige knuffels worden gegeven en we hebben vooral veel plezier met de kinderen wat erg belangrijk is voor hen. Naar het project "Los Grandes Heroes" gaan we in de loop van deze week, dit is op een berg en hier ben ik erg benieuwd naar.

We zijn ook naar de meiden geweest, dit was ook een leuke ervaring. Ze houden allemaal erg van dansen en zijn echte meiden. Evelyne gingen kringspellen met hen doen en voert een toneelstuk uit met hen, ontzettend gaaf om te zien en leuk om te bekijken.

De plannen voor de komende weken zijn we nu aan het maken, we gaan beginnen aan ons onderzoek; opstellen van interviews, begeleiding van de kinderen erbij betrekken, met Bas in gesprek gaan en het duidelijk op papier krijgen welke taken een ieder van ons wil gaan doen. Ik wil graag speltherapie gaan geven, sporten met de kinderen en met de meiden zingen en dansen dit samen met Manon. Veel plannen en veel mogelijkheden, alleen is de structuur en planning lastig voor Hondurese totaal anders dan in Nederland. We zullen zien hoe dit uit gaat pakken.

Roatan:

Dit weekend zijn we om de verjaardag van Manon te vieren naar Roatan gegaan. Een eiland in Honduras; muy bonito! Totaal anders naar el Progreso. De reis ernaartoe ging met de bus, boot en taxi. Het is grappig want als je in de bus zit komen er mensen van buiten de bus in om eten te verkopen of ze lopen langs de ramen. Verder zie je erg veel van het land wat erg mooi is. Eenmaal op het eiland aangekomen ons ingeschreven bij chillies (ons hostel) en daarna een drankje gedaan. We zijn die avond ook gaan stappen, dit kan in Roatan. Er zijn veel amerikanen op het eiland en iedereen spreekt engels. De muziek was Spaans en erg gezellig, iedereen kan hier dansen. Het was een hele gezellige avond. De tweede dag besloten we een auto te huren dit omdat we het eiland wilde bekijken. Tom reed het grootste gedeelte samen met Nick (onze Australische vriend die ontzettend aardig is!). We zagen vele prachtige plekken en we hebben zelfs apen en familie van de cavia gezien, zo leuk!! De aapjes zijn zelfs op onze schouders geklommen (foto's volgen later, staan op mijn laptop). Het was een ontzettende leuke dag en we hebben veel van de prachtige natuur gezien. Ook het eten was hier heerlijk. S' avonds zijn Tom en Manon uitgegaan, Nick en ik waren moe dus wij gingen slapen. De laatste dag hebben we een bootje gehuurd voor een paar uur en gingen we snorkelen. Het was zo mooi, dit had ik nog nooit in mijn leven gedaan!! Nick had een onderwater camera mee dus ook dit krijgen jullie nog te zien maar wat later. Er waren prachtige vissen in allerlei kleuren en we zagen schildpadden. Later zijn we naar west bay gegaan een luxe deel van het eiland. Hier hebben we heerlijk even gelegen. Tom en ik zijn nog naar de rotsen gegaan om daar te snorkelen. Prachtig wat we daar zagen. Het leek een vissensnelweg tussen twee rotsen in, zo grappig en ontzettend leuk om te zien. Uit allerlei delen van de rotsen kwamen vissen vandaan en ik heb zelfs nog gedoken een stukje (wat ik best eng vond). Dit was zo zo ontzettend mooi!! Na het snorkelen zijn we gaan eten, we hadden onwijze honger! We besloten dat we in de ochtend terug naar El Progreso zouden gaan op maandag. De terugreis begon vroeg en duurde lang, eenmaal thuis hebben we onze gastvrouw ontmoet die in het Spaans zijn: En wie zijn mijn nieuwe kinderen? Zo lief, ze is een pittige Hondurese vrouw maar heel zorgzaam en lief. Vandaag gaan we weer naar het project, afspraken maken voor het onderzoek en onze taken. Ik heb er weer zin in!

Tot de volgende blog!

xxx Sanne